ՈՒզում եք անվանեք երրորդ, ուզում եք` չորրորդ հանրապետություն, Հայաստանում կառավարման մոդել չի փոխվելու

Իսկ ինչու՞ ոչ: Խորհրդարանական կառավարումը դեռ բազում անակնկալներ ու նորամուծություններ է բերելու` օրենսդրական ու անձնային որոշումների տեսքով: Երեկ արդարադատության նախարար Դավիթ Հարությունյանն ասել է, որ կառավարության նիստերը դռնփակ են գործնականում բոլոր երկրներում, կառավարության գործունեության հրապարակայնությունն ապահովելու պարտավորությունը դրվում է վարչապետի վրա: Նա բացատրել է, որ դռնբաց նիստերը կաշկանդում են նախարարներին, արգելակում նիստերի ընթացքում հնարավոր բանավեճը: Գուցե:

Մի կողմ թողնենք, որ խախտվում է քաղաքացու տեղեկացվածության սահմանադրական իրավունքը: Դա «մանրուք» է, որին փորձառու Դավիթ Հարությունյանը հանգիստ կարող է առարկել` «կառավարության գործունեության հրապարակայնությունն ապահովելու պարտավորությունը դրվում է վարչապետի վրա»` շրջանցելով, որ գրաքննված հրապարակայնությունն արդեն հրապարակայնություն չէ:
Կա իրականությունը` նիստերը բաց են ու գերազանցապես ի՞նչն է լուսաբանվում` վարչապետը ու՞մ ի՞նչ ասաց, ո՞ր նախարարը ի՞նչ պատասխանեց: ՈՒ` ի՞նչ: Բուն հարցը, օրինագիծը մնում են ինչ-որ տեղ` թղթերի մեջ: Նույնը կատարվում է և խորհրդարանում` ԱԺ-ի աշխատանքի լուսաբանման 99 տոկոսը քաղաքական ու մերձքաղաքական անցուդարձն է, օրինաստեղծ գործունեությունը ոչ մեկին չի հետաքրքրում, իսկ եթե հետաքրքրում է` պարզելու կոնկրետ օրինագիծը կոնկրետ ու՞մ շահն է պաշտպանում: Եվ շատ հազվադեպ ու խիստ խնդրահարույց օրինագծերն են դառնում ուսումնասիրման ու լուսաբանման նյութ:
Սահմանադրությամբ իշխանությունը ժողովրդինն է և տրամաբանական է, որ գործող իշխանությունը սահմանադրական իշխանությունից գաղտնիքներ չպետք է ունենա: Պետական կառավարման կառույցների գործունեությունը պիտի լինի հրապարակային, հանրային վերահսկողության ենթակա ու ժողովրդին հաշվետու:

Այլ հարց է, որ հրապարակայնություն, վերահսկողություն, հաշվետվողականություն` ապրիորի հասկացություններ են: Հիմա, որ կառավարության նիստերը բաց են, այդ հասկացությունները գործու՞մ են: Խնդիրը դա է, ոչ թե նիստերը դռնբաց, թե դռնփակ են լինելու: Խնդիրը ձևերից ձերբազատվելն ու բովանդակությանը հասնելն է:
Դավիթ Հարությունյանը, իհարկե, չափազանցրել է` գերգաղտնիության պայմաններում, հերմետիկ փակված էլ կառավարությունում չի լինելու անկաշկանդ բանավեճ, որի ընթացքում նախարարներն առարկելու են վարչապետին, սեփական փաստարկներ են բերելու, պնդելու են իրենց տեսակետը ու գուցե համոզելու են: Դա չի լինելու ոչ այն պատճառով, որ նրանք տեսակետ չունեն: Իհարկե ունեն և լավ էլ պատկերացնում են իրենց ոլորտների վիճակն ու հեռանկարները: Բայց նրանք մի համակարգի մաս են, որտեղ որոշումներն ընդունում են ոչ իրենք: ՈՒզում եք անվանեք Հայաստանի երրորդ, ուզում եք չորրորդ հանրապետություն, կիսանախագահականից խորհրդարանական կառավարման համակարգին անցումով կառավարման մոդել չի փոխվելու, քանի իշխանությունը ՀՀԿ-ինն է: Եվ, ուրեմն, ոչ մի նշանակություն չունի` կառավարության նիստերը դռնբաց, թե դռնփակ են անցնում: Բուն հրապարակայնությանը հասնելու ճանապարհը ձևը չէ, այլ` բովանդակությունը:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Ոմանք գուցե առարկեն, բայց այն, ինչ հիմնավորում է Դավիթ Հարությունյանը, հերթական կողմնակի ապացույցն է, որ վարչապետ սահմանված ժամկետում խորհրդարանն ընտրելու է Սերժ Սարգսյանին: Իսկ թե նախագահի գործունեության լուսաբանմանն ու լրատվամիջոցներին ինչպես է վերաբերվել Սերժ Սարգսյանը 10 տարի, հակիրճ կարելի է ասել` ընտրովի: Հարցազրույցներ տվել է խիստ ընտրովի, ասուլիսներ եթե եղել են, միայն որևէ երկրի նախագահի հետ հանդիպումից հետո, 2 նախագահների հայտարարությունների ու 1-3 հարցերի պատասխանների ձևաչափով: Գուցե ապրիլի 8-ին նա որոշի վերջին ասուլիսը տալ նախագահի պաշտոնում` բոլոր լրատվամիջոցների համար` փակելով համաժողովրդականորեն ընտրված 3 նախագահների էջը: Գուցե: Բայց ամենայն հավանականությամբ` չի անի: Իմաստ չի տեսնի` լրացուցիչ աղմուկի մեջ, որ կարող է այդ ասուլիսը առաջացնել կառավարության հրաժարականի նախօրեին:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ